Wieś położona na zachodnim skraju gminy Werbkowice, w obrębie Kotliny Hrubieszowskiej. Powstała prawdopodobnie ok. połowy XV wieku.
W wyniku badań powierzchniowych prowadzonych w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski (AZP) na terenie miejscowości odkryto 9 stanowisk (punktów osadniczych). Pierwszy ślady osadnictwa pradziejowego sięgają początków neolitu i związane są z cyklem kultur wstęgowych (5500-ok. 4700 r. p.Chr.), być może była to kultura ceramiki wstęgowej rytej. Z tego okresu pochodzą pojedyncze fragmenty ceramiki. Dalsze osadnictwo, również bardzo ubogie, zaledwie kilka fragmentów ceramiki i 3 odłupki krzemienne, związane jest z kulturą pucharów lejkowatych (4200-2900 r. p.Chr.). Nieco więcej materiałów w postaci fragmentów naczyń oraz krzemiennego odłupka retuszowanego zaliczono do kultury trzcinieckiej (1600-1200 r. p.Chr.). Dalszy rozwój osadnictwa odnotowano pod koniec epoki brązu i na początku epoki żelaza za sprawą ludności kultury łużyckiej (1200-400 r. p.Chr.), której ślady w postaci fragmentów naczyń glinianych tutaj znaleziono. Zaledwie śladowo przez fragment ceramiki reprezentowana jest kultura przeworska (pocz. n.e – poł. V w.), natomiast znacznie liczniejsze ślady osadnictwa pochodzą z wczesnego średniowiecza. Materiały z tego okresu datowane są na IX-XIII wiek.
Pierwsza wzmianka źródłowa dotycząca Łotowa pochodzi z roku 1472, kiedy jako własność szlacheckaliczył 4 łany użytków oraz młyn o 1 kole. W roku 1578 wieś razem z Hostynnem liczyła 5 łanów użytków, 6 zagrodników z ziemią, 4 komorników oraz 1 szewca i była własnością Bartłomieja Udryckiego. Związek obu tych wsi był zapewne trwały i dzieliły one razem swoje losy. Stąd można mniemać, że właściciele Hostynnego władali również Łotowem. Na początku XVII wieku właścicielem Hostynnego [i zapewne Łotowa] był Krzysztof Pogroszowski, notowany w 1606 roku. W 1664 roku Łotów należał do Andrzeja Wiśniowskiego, żonatego z Zofią Świrską. Wiśniowski zmarł między 1665 a 1668 rokiem, a wdowa po nim wyszła za Jana Karola Romanowskiego. Wiśniowski obok Łotowa posiadał także Honiatyczki, Werbkowice, Hostynne, Konopne i Kotorów. W rejestrze poborowym z 1677 roku właścicielem wsi był [Mikołaj] Firlej. W 1723 roku wieś przeszła we władanie Piotra Brodowskiego, cześnika buskiego, a w 1732 roku kupił ją Karol Sapieha herbu Lis. Jego syn i spadkobierca Jerzy Michał (1670-1737), pisarz polny litewski, był żonaty z Ludwiką z Wielopolskich. W 1773 roku wieś należąła do Franciszka Kunickiego herbu Bończa, od którego w 1794 roku Hostynne [z Łotowem] kupił Jan Suffczyński herbu Szeliga. Po nim w 1819 roku dobra odziedziczył Franciszek Suffczyński, poseł na sejm Królestwa Polskiego z powiatu hrubieszowskiego. W 1843 roku majątek w połowie odziedziczył po ojcu, a w połowie kupił od brata Juliana – Kacper Suffczyński.
Łotów przez całe swoje dzieje był stosunkowo małą wsią. Spis z 1827 roku tutaj tylko 19 domów i 147 mieszkańców. Wówczas wieś należała do powiatu hrubieszowskiego i parafii Grabowiec. Według danych z 1866 roku Łotów liczył 19 osad i 247 mórg gruntów uprawnych. Istniał we wsi również folwark, który należał do dóbr Hostynne.
Około 1905 roku powstała we wsi 1-klasowa szkoła rosyjska. W 1914 roku tutejszym nauczycielem był Cyryl Poleszczuk. Ani w okresie międzywojennym, ani po II wojnie światowej szkoły w Łotowie już nie zorganizowano. Dzieci z Łotowa uczęszczały do szkoły w Hostynnem.
W roku 1921 było we wsi 30 domów i 222 mieszkańców, w tym 173 Ukraińców i 19 Żydów. W roku 1938 wieś liczyła 36 domów.
W okresie międzywojennym istniał tu sklep spożywczy należący do K. Łotysza. Budynek przedwojennego sklepu w 1948 roku został przejęty przez GS „Samopomoc Chłopską” w Werbkowichach także na sklep. W 1961 roku wieś zelektryfikowano, na początku lat 80-tych XX wieku utwardzono drogę z Hostynnego do Koniuch, a w połowie lat 80-tych wybudowano tutaj murowaną świetlicę.
W 2001 roku było w Łotowie 18 domów i 55 mieszkańców, a pod koniec 2006 roku 45 mieszkańców.
Źródło: Ewa Niedźwiedź, Józef Niedźwiedź, Józef Siudak "Dzieje miejscowości gminy Werbkowice powiat hrubieszowski"
Według stanu na 18.11.2016 wieś liczyła 15 domów i 46 mieszkańców.
